Δεν ξέρω αν είναι το χρώμα του νερού, η μυρωδιά του θείου ή εκείνη η αίσθηση πως βρίσκεσαι σε κάτι αρχέγονο – αλλά οι Cascate del Mulino, λίγο έξω από το χωριό Saturnia, είναι κάτι που δεν ξεχνιέται εύκολα.
Ζεστό, τιρκουάζ νερό κατεβαίνει με δύναμη μέσα από φυσικούς καταρράκτες, γεμίζοντας πέτρινες φυσικές πισίνες που έχουν σχηματιστεί με τα χρόνια από το ασβέστιο και τα μέταλλα του νερού. Ο ατμός ανεβαίνει νωχελικά στον αέρα, κάνοντας την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ονειρική, ειδικά νωρίς το πρωί.
Το παλιό πετρόχτιστο κτίσμα δίπλα στους καταρράκτες – ένας παλιός μύλος – συμπληρώνει το σκηνικό. Δεν υπάρχει είσοδος, δεν υπάρχει εισιτήριο. Απλώς αφήνεις τα ρούχα σου στην άκρη, βυθίζεσαι στο νερό και νιώθεις τον χρόνο να επιβραδύνει.
Το νερό διατηρεί θερμοκρασία στους 37°C περίπου, καθιστώντας την εμπειρία ιδανική οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Το χειμώνα ειδικά, όταν ο αέρας είναι ψυχρός κι εσύ βουτάς σε ζεστό νερό, η εμπειρία απογειώνεται.
Οι ντόπιοι σου λένε να πας πολύ πρωί ή προς το σούρουπο, γιατί μέσα στην ημέρα γεμίζει – και όχι άδικα. Δεν είναι ένα “κρυφό σημείο”, αλλά είναι ένα δώρο της φύσης που χαίρεσαι να μοιράζεσαι.
📌 Στο σημείο υπάρχει χώρος για στάθμευση (με μικρό αντίτιμο), μερικά αποδυτήρια και ένα απλό σνακ μπαρ. Τίποτα πολυτελές. Εδώ η πολυτέλεια είναι το ίδιο το τοπίο.
Η Τοσκάνη δεν είναι μόνο λόφοι και αμπέλια. Είναι κι αυτό: μια φυσική αγκαλιά από ζεστό νερό, στη μέση του πουθενά, που σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα.
