Δεν είναι η συνηθισμένη βραδιά στο Δουβλίνο. Η Storm Claudia περνάει πάνω από την πόλη, στέλνοντας ριπές αέρα μέσα στα στενά και αφήνοντας τη βροχή να απλώνεται σαν γυαλιστερό πέπλο πάνω στα λιθόστρωτα. Παρόλα αυτά, το κέντρο παραμένει ζωντανό. Όχι θορυβώδες – ζωντανό με εκείνον τον αθόρυβο, πεισματάρικο τρόπο που έχουν οι πόλεις του βορρά όταν ο καιρός δοκιμάζει τις αντοχές τους.
Οι δρόμοι γύρω από το Powerscourt Townhouse, την Castle Lounge και τα φωτισμένα δρομάκια της Creative Quarter λάμπουν. Τα λαμπιόνια –κόκκινα, λευκά, χρυσά– κάνουν ένα περίεργο παιχνίδι με τις σταγόνες της βροχής, δημιουργώντας αντανακλάσεις που μοιάζουν σχεδόν σκηνοθετημένες. Το νερό γίνεται καθρέφτης, τα φώτα χορεύουν κι ο κόσμος περπατά γρήγορα, κουμπωμένος μέχρι πάνω στα μπουφάν.
Παρά την πορτοκαλί προειδοποίηση βροχής (Orange Rain Warning) οι Ιρλανδοί δεν αλλάζουν συνήθειες. Κάθεται ο άλλος έξω από pub, κάτω από πρόχειρη τέντα, με μια Guinness στο χέρι, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Και κάπως έτσι καταλαβαίνεις πόσο ιδιαίτερη είναι αυτή η πόλη.
Μια βόλτα στα “λαμπιόνια” του Δουβλίνου
Οι πιο όμορφες εικόνες αυτής της βροχερής νύχτας:
- Τα στενά γύρω από το Drury Street – βρεγμένα, λαμπερά, με μια σχεδόν κινηματογραφική διάθεση.
- Το Powerscourt φωτισμένο εκ των έσω, να ξεχωρίζει μέσα στη σκοτεινιά.
- Οι pub, μια-μια στολισμένες, με γιρλάντες και χριστουγεννιάτικα στεφάνια να φαίνονται μέσα από τα τζάμια.
- Το Chequer Lane και τα μικρά café που μοιάζουν βγαλμένα από καρτ ποστάλ – άδεια σχεδόν, αλλά τόσο ζεστά που θες να μπουκάρεις μέσα για shelter & tea.
- Οι περαστικοί: κουκούλες, γρήγορο βήμα, αλλά και εκείνη η χαρακτηριστική διάθεση του “sure, it’s grand”.
Κάθε γωνιά του Δουβλίνου αυτή τη νύχτα έχει μια δική της λάμψη – μια λάμψη που δεν θα υπήρχε χωρίς τη βροχή.
Παρόλα αυτά… το Δουβλίνο δεν χάνει ποτέ τη γοητεία του
Ακόμη και σε μια νύχτα σαν κι αυτή, με μια καταιγίδα να περνάει από πάνω του, η πόλη παραμένει όμορφη. Ζεστή. Φιλόξενη.
Και ίσως, Βιβή, αυτό το σκηνικό –η βροχή, τα φώτα, τα στενά, ο κόσμος που κυκλοφορεί χωρίς να γκρινιάζει– να είναι τελικά ένα από τα πιο αυθεντικά πρόσωπα του Δουβλίνου. Αυτό που κάνει τον επισκέπτη να το αγαπήσει λίγο παραπάνω.
PHOTO by In Ireland
