Δεν ακούγεται τίποτα. Μόνο το νερό που αγγίζει το πέτρινο κράσπεδο κι ένας γλάρος που σχίζει τον ουρανό. Ο ήλιος απλώνει το φως του σαν χρυσή κουβέρτα πάνω στην Παμβώτιδα κι εσύ βρίσκεσαι στο πιο γαλήνιο σημείο της Ηπείρου. Ένα δροσερό αεράκι σαν να σε τραβά από το χέρι και σε οδηγεί στο πιο ατμοσφαιρικό σημείο των Ιωαννίνων, στο Μώλο, σε μία βόλτα∙-ευκαιρία να νιώσεις την πόλη αλλιώς. Να την αφουγκραστείς από την καρδιά της — τη λίμνη.
Στη σκιά των αιωνόβιων πλατάνων, εκεί όπου το φως του ήλιου παίζει μέσα από τα φύλλα σαν παιδί που παίζει κρυφτό, ξεδιπλώνεται μια διαδρομή που δεν έχει αρχή και τέλος. Δεν έχει προορισμό.
Περπατάς πλάι στην Παμβώτιδα και όλα μοιάζουν να γίνονται πιο ήσυχα, πιο απαλά. Εδώ, η βόλτα δεν είναι “πρόταση”∙ είναι ανάγκη. Να σταθείς, να ακούσεις, να παρατηρήσεις. Να ξεχάσεις το ρολόι σου και να μετρήσεις τον χρόνο με βλέμματα, με αέρα, με αντανακλάσεις στο νερό.
Ο ήχος του νερού, τα πουλιά που πετούν πάνω από τη λίμνη, οι ψίθυροι από τις παρέες που κάθονται σε παγκάκια. Μια μητέρα με καρότσι, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που περπατούν πιασμένοι χέρι-χέρι, τουρίστες που φωτογραφίζουν το καραβάκι καθώς γλιστρά αργά προς το Νησί.
Απέναντι, το Τζαμί του Ασλάν Πασά ξεπροβάλλει από τις φυλλωσιές και στέκει σαν φρουρός του χρόνου. Ο Μώλος έχει μνήμη, έχει παρελθόν, έχει αφήγηση. Και την ψιθυρίζει στον επισκέπτη του που ξέρει να σταθεί, να κοιτάξει και να νιώσει.
Οι μυρωδιές της λίμνης ανακατεύονται με τον καφέ που σερβίρεται στα παραλίμνια καφέ. Τα τραπέζια κάτω από τις φυλλωσιές γεμίζουν σιγά σιγά. Μικρές κουβέντες, γέλια, ποτήρια που τσουγκρίζουν, σε κάνουν να αισθάνεσαι πως ο κόσμος εδώ έχει βρει έναν άλλον ρυθμό — πιο γήινο, πιο ανθρώπινο.
Αν θες να σταματήσεις για λίγο το χρόνο, να πάρεις ανάσα, να κοιτάξεις όχι το κινητό σου αλλά τον ορίζοντα… ο Μώλος είναι το ιδανικό μέρος, αρκεί να αφεθείς στη μαγεία του τοπίου.
Και μετά, μπορείς να πάρεις το καραβάκι και να περάσεις απέναντι στο Νησάκι. Μια ανάσα ακόμα πιο βαθιά, εκεί όπου το βήμα γίνεται σχεδόν ψίθυρος πάνω στα λιθόστρωτα σοκάκια.
Η καλοκαιρινή βόλτα στον Μώλο δεν μετριέται με βήματα αλλά με ανάσες. Ανάσες δροσιάς, χαλάρωσης και εικόνων που δεν ξεχνιούνται. Κι αν τον περπατήσεις καλοκαίρι, με το φως να καθρεφτίζεται στη λίμνη και τον ουρανό να ακουμπά τα βουνά, θα τον πάρεις μαζί σου. Σαν κάτι δικό σου πια. Αν θες να χαθείς με τον πιο όμορφο τρόπο, έλα εδώ. Κάθισε, σιώπησε και άκου τη λίμνη. 
