Ήταν ένα καλοκαιρινό απόγευμα. Ο ήλιος έγερνε πάνω απ’ το πέλαγος και τα καλντερίμια της Χώρας μοσχοβολούσαν θυμάρι και αλμύρα. Ανέβαινα προς το κάστρο, όταν σταμάτησα μπροστά σε ένα μικρό ξύλινο κασελάκι. Μέσα του, δεκάδες μικρές δεσμίδες από χρυσαφένια λουλούδια. Τυλιγμένα σε λινάτσα, σαν φυλαγμένα μυστικά από άλλες εποχές.
«Sempreviva» μου είπε η κυρία πίσω από τον πάγκο.
«Το λουλούδι που δεν πεθαίνει ποτέ. Μόνο στα Κύθηρα θα το βρεις.»
Και κάπως έτσι άρχισε η ιστορία μου με το πιο αιώνιο λουλούδι της Ελλάδας.
Τα Κύθηρα και το λουλούδι που αντιστέκεται στον χρόνο
Το sempreviva δεν φυτρώνει όπου κι όπου. Χρειάζεται βράχο, θάλασσα, ήλιο – και υπομονή. Θα το δεις να ξεφυτρώνει απ’ τις χαραμάδες των γκρεμών, ειδικά κάτω απ’ το Κάστρο της Χώρας. Ανθίζει τον Ιούνιο και συλλέγεται με το χέρι, ένα-ένα, από ανθρώπους που ξέρουν καλά τη δύναμή του.
Οι Ενετοί ήταν οι πρώτοι που το ονόμασαν “sempre viva” – «πάντα ζωντανό». Και είχαν δίκιο. Γιατί κι όταν περάσουν μήνες, χρόνια, εκείνο θα παραμένει αναλλοίωτο. Σαν ανάμνηση που δεν ξεθωριάζει ποτέ.
Μια χούφτα φως για να πάρεις μαζί σου
Τα Κυθήρα δεν τα παίρνεις στις αποσκευές. Παίρνεις όμως ένα κομμάτι τους. Ένα μπουκετάκι sempreviva. Θα το βρεις σε λευκά καλαθάκια, ξύλινα κουτιά ή μικρές υφασμάτινες σακούλες. Κάθε ένα και μια ιστορία.
Και κάθε φορά που το κοιτάς… θυμάσαι.
📌 Αν βρεθείς στα Κύθηρα, ψάξε στα σοκάκια της Χώρας. Μπες στα μικρά μαγαζιά, ρώτα τους ντόπιους, περπάτα μέχρι το κάστρο. Κι αν δεις το sempreviva να ξεπροβάλλει ανάμεσα στις πέτρες, σταμάτα. Είναι ένα θαύμα που φυτρώνει εκεί που το περιμένεις λιγότερο.
🖋️ Η Βιβή Μαργαρίτη είναι δημοσιογράφος που αφηγείται με λέξεις και εικόνες. Γράφει για όσα την εμπνέουν και φωτογραφίζει όσα αξίζουν να μείνουν.
