Στην απεραντοσύνη της Σαχάρας, ανάμεσα στους αμμόλοφους ένα αυτοκίνητο σταματά, το πορτμπαγκάζ ανοίγει και μέσα σε λίγα λεπτά στήνεται ένα μικρό καφενείο. Ένα τραπεζάκι, δύο καρέκλες, μια ομπρέλα για σκιά κι ο ήχος του νερού που βράζει. Ο καφές ετοιμάζεται και ο αέρας γεμίζει με άρωμα κάρδαμου και κανέλας. Είναι η πιο απλή και ταυτόχρονα η πιο αυθεντική μορφή φιλοξενίας: τα κινητά καφενεία του Μαρόκου.
Τα συναντάς παντού. Στους δρόμους που διασχίζουν μικρά χωριά, δίπλα σε φορτηγά και καμήλες, σε σημεία που μοιάζουν χαμένα στον χάρτη. Άλλοτε είναι ένα παλιό Peugeot, άλλοτε ένα τρίκυκλο ή μια μηχανή με προσαρμοσμένο πάγκο. Κοινό τους χαρακτηριστικό, η ίδια ζεστασιά: ένας καφετζής που χαμογελά, έτοιμος να σου προσφέρει ένα φλιτζάνι καφέ ή το παραδοσιακό μαροκινό τσάι με μέντα.
Η φιλοσοφία τους είναι απλή. Δεν χρειάζεσαι μαγαζί για να σερβίρεις καφέ, χρειάζεσαι μόνο καλή διάθεση και καλή… καρδιά. Αυτή η φιλοσοφία αποτυπώνει κάτι βαθύ στη μαροκινή κουλτούρα: τη χαρά της στιγμής και τη σημασία της ανθρώπινης επαφής. Γιατί κάθε στάση σε ένα τέτοιο καφενείο δεν είναι μόνο για να ξεδιψάσεις, αλλά και για να νιώσεις λίγο… ντόπιος.
Οι ταξιδιώτες τα ανακαλύπτουν τυχαία, σχεδόν σαν θαύμα. Μετά από ώρες στο δρόμο, μέσα σε τοπία άνυδρα, ξαφνικά εμφανίζεται ένα σημείο ζωής. Κάθεσαι, πίνεις τον καφέ σου, και για λίγα λεπτά όλα σταματούν. Δεν υπάρχει θόρυβος, δεν υπάρχει βιασύνη. Μόνο άνθρωποι που συναντιούνται για λίγο και χωρίζουν με ένα χαμόγελο.
Τα κινητά καφενεία του Μαρόκου είναι κάτι παραπάνω από επιχειρηματική ιδέα. Είναι πολιτισμός. Είναι τρόπος να θυμάσαι πως ακόμα και στο πιο ερημικό τοπίο, ο άνθρωπος ψάχνει τρόπο να επικοινωνήσει. Να δημιουργήσει έναν μικρό κύκλο επαφής μέσα στην απεραντοσύνη της ερήμου.
Κι αν κάτι μένει μετά από ένα τέτοιο διάλειμμα, δεν είναι μόνο η γεύση του καφέ. Είναι η αίσθηση πως η ζωή μπορεί να είναι απλή, όμορφη και ζεστή – όπως ένα φλιτζάνι καφέ που σε βρίσκει στο πιο απίθανο μέρος.
