Η Unesco αναγνώρισε επίσημα την ιταλική μαγειρική ως παγκόσμιο πολιτιστικό μνημείο, μια επικύρωση που χαιρέτισε η ακροδεξιά πρωθυπουργός, Τζόρτζια Μελόνι, της οποίας η κυβέρνηση έχει θέσει την κουζίνα της χώρας στο επίκεντρο της εθνικιστικής έκφρασης της ταυτότητας, αναφέρει η ιστοσελίδα της εφημερίδας The Guardian.
Η ανακοίνωση, που έγινε σήμερα Τετάρτη κατά τη διάρκεια της συνέλευσης του πολιτιστικού οργανισμού του ΟΗΕ στο Δελχί, σημαίνει ότι η ιταλική κουζίνα – από τα ζυμαρικά και τη μοτσαρέλα έως το κρασί και το τιραμισού – θα εγγραφεί στην πολυπόθητη λίστα της «άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς».
- Η Ιταλία έχει ήδη άλλες 21 παραδόσεις στη λίστα, συμπεριλαμβανομένης της τέχνης της ναπολιτάνικης πίτσας και του λυρικού τραγουδιού, και είναι η πρώτη χώρα που αναγνωρίζεται για την κουζίνα της στο σύνολό της αντί για μια μεμονωμένη παράδοση ή συνταγή.
Σε ένα βιντεομήνυμα που δημοσίευσε στον λογαριασμό της στο Instagram λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση, η Μελόνι είπε ότι η είδηση την γέμισε περηφάνια.
«Είμαστε οι πρώτοι στον κόσμο που λαμβάνουμε αυτή την αναγνώριση, η οποία τιμά αυτό που είμαστε και την ταυτότητά μας», είπε. «Για εμάς τους Ιταλούς, η κουζίνα είναι κάτι περισσότερο από απλώς φαγητό ή μια συλλογή συνταγών. Είναι πολύ περισσότερα: είναι κουλτούρα, παράδοση, δουλειά και πλούτος».
Η κυβέρνηση της Μελόνι άρχισε να εργάζεται για την αναγνώρισης από την Unesco λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας τον Οκτώβριο του 2022, καταθέτοντας επίσημα την υποψηφιότητά της πέντε μήνες αργότερα.
- Η πρόταση υπογράμμιζε τους δεσμούς μεταξύ της παραδοσιακής ιταλικής κουζίνας, του πολιτισμού και του τρόπου ζωής, περιγράφοντάς την ως ένα κοινωνικό τελετουργικό συντροφικότητας που φέρνει κοντά οικογένειες και κοινότητες.
Η προωθητική καμπάνια περιλάμβανε ένα υπαίθριο κυριακάτικο γεύμα, στο οποίο παρευρέθηκαν η Μελόνι και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι με τις οικογένειές τους στο Ρωμαϊκό Φόρουμ, στην ιταλική πρωτεύουσα, τον Σεπτέμβριο.
Στην ανακοίνωσή της, η Unesco περιέγραψε την ιταλική κουζίνα ως ένα «πολιτιστικό και κοινωνικό κράμα γαστρονομικών παραδόσεων» και έναν τρόπο «φροντίδας του εαυτού και των άλλων, έκφρασης αγάπης και επανανακάλυψης των πολιτιστικών ριζών», ενώ προσφέρει στις κοινότητες έναν τρόπο «να μοιραστούν την ιστορία τους και να περιγράψουν τον κόσμο γύρω τους».
