Rubber ducks: H τουριστική τρέλα του Άμστερνταμ

του Βιβής Μαργαρίτη

Περπατώντας στους πολυσύχναστους δρόμους του Άμστερνταμ, δεν γίνεται να μην κοντοσταθείς μπροστά σε μια βιτρίνα γεμάτη… παπάκια. Όχι, δεν πρόκειται για κατάστημα παιχνιδιών. Είναι ένα από τα δεκάδες θεματικά μαγαζιά αφιερωμένα αποκλειστικά στα εμβληματικά λαστιχένια παπάκια – αυτά που κάποτε βρίσκαμε στο μπάνιο των παιδικών μας χρόνων.

Τα Ducks Stores βρίσκονται παντού. Οι βιτρίνες τους τραβούν τα βλέμματα: εκατοντάδες πολύχρωμα παπάκια σε κάθε πιθανή μορφή – βασίλισσες, ροκ σταρ, super heroes, γιατροί, αστυνομικοί, ακόμα και… φλαμίνγκο με παπιοπρόσωπο. Ανάμεσά τους, ένα τεράστιο κίτρινο παπάκι-μασκότ, σε προσκαλεί για την πιο ιδιαίτερη εμπειρία shopping.

Τουριστικό φαινόμενο

Τα απλά αναμνηστικά παπάκια έχουν μεταμορθωσεί από πολιτιστικό σύμβολο pop κουλτούρας,  σε συλλεκτικό αντικείμενο. Οι τουρίστες τα λατρεύουν. Είναι μικρά, οικονομικά, χωράνε εύκολα στη βαλίτσα και –κυρίως– κάνουν τέλειες φωτογραφίες για Instagram.

Το Άμστερνταμ έχει αγκαλιάσει αυτό το trend με εντυπωσιακό τρόπο. Σχεδόν σε κάθε γειτονιά θα βρεις καταστήματα αφιερωμένα στα rubber ducks, με δημιουργικότητα που σε αφήνει άφωνο. Η φαντασία δεν έχει όρια: παπάκια-μοντέλα, παπάκια-βίκινγκς, παπάκια-τουρίστες με φωτογραφική μηχανή στον λαιμό και παπάκια-ντετέκτιβ.

Ένα χαμόγελο στον δρόμο

Μέσα σε μια πόλη γεμάτη μουσεία, ποδήλατα και κανάλια, αυτά τα μαγαζάκια λειτουργούν σαν στιγμές ανεμελιάς και παιχνιδιού. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που αγαπήθηκαν τόσο: μας θυμίζουν την παιδική μας πλευρά και προσφέρουν κάτι διαφορετικό σε έναν κόσμο γεμάτο σοβαρότητα.

Το παπάκι ως business

Το concept των καταστημάτων είναι απλό αλλά αποδοτικό. Ειδικά για τουρίστες που ψάχνουν το «κάτι διαφορετικό» για να πάρουν πίσω στη χώρα τους, τα παπάκια γίνονται το απόλυτο σουβενίρ. Υπάρχουν ακόμα και συλλέκτες που επισκέπτονται την Ολλανδία αποκλειστικά για να ανανεώσουν τη συλλογή τους.


Το Άμστερνταμ μπορεί να είναι η πόλη των μουσείων και της τέχνης, αλλά είναι τα παπάκια που σου θυμίζουν πως, κάπου ανάμεσα στους πίνακες και τα ποδήλατα, υπάρχει πάντα χώρος για λίγη χαρά και ανεμελιά.